Annelies Kwaak | docent beeldend

Eén grote uitlaatklep

Ze kan zich niet heugen dat ze als kind níet tekende, knutselde, soldeerde of met hout in de weer was. Van jongs af aan verliest deze Beverwijkse zich in de beeldende vormen. Ze wordt er zo lekker rustig van in haar hoofd. Toch spreekt het niet vanzelf dat Annelies Kwaak na de havo een opleiding in die richting gaat volgen. Komt gewoon niet in haar op. Gelukkig hebben de kunstdocenten van haar middelbare school haar mooiste werk bewaard, en geeft een van hen Annelies een zetje richting Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.

Als ze daarna als docent beeldend op haar voormalige middelbare school terecht komt, wordt het nog leuker; nu krijgt ook het sociale aspect een belangrijke rol. Een band met de leerlingen opbouwen, meemaken hoe hun karakters zich vormen en daar een piepklein steentje aan bijdragen. Hoe? Door hun nieuwsgierigheid op te wekken en aan te wakkeren. Door ze op te porren en uit te dagen om vérder te denken en vooral om erop los te experimenteren.

Kan het beter? Jazeker, als je datzelfde doet bij leerlingen van de basisschoolleeftijd, gaat het helemaal los. Onbevangen, nog geen last van onzekerheid, noch van groepsdruk, alles kan, niks is raar, gewoon gáán! Dat, plus een nog niet door kennis en ervaring begrensde fantasie en daadkracht, dat is voor Annelies een groot cadeau. Kan ze zelfs als docent nog wat van leren. Ze legt leerlingen dan ook geen strobreed in de weg, integendeel. Oké, het moet een beetje praktisch blijven, maar voor je het weet voelt iedereen zich een kunstenaar/ontwerper. En reken maar dat dat goed voelt!